wanhoop in het hotel!!!
waar gebeurd!!!

We waren op vakantie. We waren dat al drie dagen en ik kende al heel wat mensen. Ik zag ook wat jongens ze keken naar mij en begonnen te lachen. Ik trok me er niets van aan en liep verder. Op een gegeven moment stond ik in de zaal om te gaan ontbijten. Toen merkte ik waarom de jongens zo begonnen te lachen want terwijl ik aan het drinken was gooiden ze wat ijs in mijn kraag. Ik spuugte mijn drinken in mijn vaders gezicht, daarna graaide ik in de jampot en gooide wat jam naar het gezicht van de jongens maar hij bukte en de jam kwam in het gezicht van een andere jongen toen hielden wij een voedselgevecht, maar al snel werden we door de mensen van het hotel uit elkaar gezet. Ik keek waar de jongens waren maar die waren hem gesmeert, ik baalde ontzettend. Ik moest in de middag ook alles schoonmaken. Nou leuke vakantie!!!

ik wil dun zijn (waargebeurd)
Alyssa was altijd een vrolijk meisje op school. Ze had veel vriendinnen en ze was al helemaal niet dik. Maar het probleem was dat ze zichzelf altijd vergeleek met andere mensen.

Toen ze naar de middelbare school ging veranderde alles. Al haar vriendinnen gingen naar een andere school en er kwamen allemaal nieuwe mensen in haar klas. Ze hadden een introductie dag en ze gingen zwemmen met heel de klas. Iedereen had heel veel lol, behalve Alyssa. Ze bleef maar kijken naar de lichamen van andere meisjes. Wat ben ik toch verschrikkelijk dik, dacht ze de hele tijd. Kijk mijn heupen en bovenbennen, alleen maar vet.
Ze had het gevoel dat iedereen naar haar dikke benen keek.

Ze pakte haar handdoek en ging stilletjes op een stoel zitten nadenken. "Ik mag niet dik zijn. Ik moet perfect zijn. Alle modellen zijn ook dun en zij hebben heel veel vrienden. Dat wil ik ook."
Snel ging ze het water in om calorieën te verbranden. Maar de hele tijd moest ze denken aan afvallen. Ze moest en zou dun worden.
Wat was het een chaos in haar hoofd. Al die gedachtes ze werd er gek van.

De volgende dag...'
"Alyssa, kom je je ontbijt eten" riep haar moeder. O nee toch dacht Alyssa. Zo kan ik toch niet afvallen. Maar ze ging het toch eten, voor het geval dat haar moeder vragen zou gaan stellen.
Met een volle buik, een chaos in haar hoofd en een rot gevoel ging ze naar school. Eenmaal ik de klas kwam er een meisje naast haar zitten. Alyssa zag dat ze heel dun was. Dat was de inspiratie voor Alyssa om niets op school te eten. Alleen aan het einde van de dag knorde haar buik verschrikkelijk. Zo erg, dat ze zich tijdens het avondeten niet meer in kon houden en ze 2x opschepte. En natuurlijk daarna voelde ze zich weer verschrikkelijk.
Snel ging ze op internet naar een site zoeken om snel aftevallen. Opeens zag ze belgische pro ana site. Ze klikte erop en zag allemaal dunne meisjes. Alyssa schrok en klikte het meteen weg.
Alsnog bleef ze denken aan dat vieze eten dat nu in haar buik zat. Ze trok haar sport kleren aan en ging naar buiten om te joggen.

"Wat een heerlijk gevoel,"dacht ze. Het gevoel van calorieeën verbranden. Eenmaal thuis begon haar buik weer te knorren. Toen dacht ze aan school. Ze had het meisje gebruikt als inspiratie om niet te eten. Dat moest ze nu ook doen. Ze ging terug naar de pro ana site en ging een beetje rondkijken. Eigenlijk was de site niet eens zo slecht. Er stonden allemaal tips om af te vallen. Toen zag ze het woordje thinspiration. Er waren allemaal plaatjes van meisjes, hele dunne meisjes. Ze werd er heel jaloers op. Haar honger gevoel ging meteen een beetje weg en voor het eerst had ze een beetje controle. Wat voelt dat toch geweldig.

De volgende dag had ze 1ste en 2e uur vrij. Haar ouders en broer waren al weg dus ze moest zelf een ontbijtje maken. Dus niet, dacht ze. Ze dronk een beetje thee en ging toen fietsen naar school. Wat voelde ze zich slap. Het komt wel door de tegenwind, dacht ze. En ze fietste verder.

Na 3 weken zag ze dat ze 45 kilo woog. Ze was 4 kilo afgevallen. Ze keek in de spiegel en zag nog steeds dikke, vette benen en heupen en allemaal vet bij haar buik. Wat vies, dacht ze. Ze ging snel douchen en deed een handdoek om haar heen en liep snel naar haar kamer. Opeens kwam haar broer uit zijn kamer. Alyssa schrok heel erg. Hij mocht haar niet zo zien. Hij zou zeker zeggen:"wow, wat een dikke benen heb jij." Maar hij deed iets anders. Hij zei: "wow, ben je afgevallen."Alyssa zei niets en liep snel naar haar kamer.
Wat voelde ze zich trots, je kon zien dat ze was afgevallen. Haar broek zakte ook al af. Maar ze was nog steeds niet tevreden. Ze moest nog meer afvallen. Haar streefgewicht was 42 kilo. Alleen het afvallen moet wel sneller gaan. Vanaf nu zou ze ook proberen om geen avondeten te eten. Ontbijt was genoeg voor haar. Maar van haar moeder moest ze gewoon mee eten. Hoe erg ze ook zeurde. “Straks krijg je nog anorexia.”Alyssa moest heel hard lachen. Natuurlijk kreeg zij geen anorexia.

Ze ging steeds vaken naar de pro ana site. Wat veel goede tips stonden daar.

Na het avondeten voelde ze zich altijd heel rot. Ze had gegeten en voelde zich dik. En de chaos kwam weer terug. Ze had er geen controle meer over. Dus elke keer na het avondeten ging ze stiekem naar de badkamer en kotste alles uit. Ze begon donshaartjes te krijgen over haal hele gezicht en armen. En wat had ze het koud, verschrikkelijk koud. Haar ouders kregen wel door dat ze aan het afvallen was maar ze dachten dat het wel over zou gaan. Behalve haar broer.

Hij maakte zich verschrikkelijke zorgen om haar. Stel je voor dat ze echt anorexia zou hebben. Hij wilde weten of ze nog normaal kon eten dus kocht hij een chocolade reep met nootjes voor haar. Dat vond ze vroeger altijd heel lekker, dacht hij.

"Alyssa, mag ik even binnenkomen". vroeg haar broer. Ja kom maar binnen, zei Alyssa buiten adem. Ze was bezig met sit-ups.
Hey, ik heb een chocolade reep voor je gekocht. Die vind je toch zo lekker. Hij gaf het aan haar. "dankjewel". "eet je het niet op"vroeg haar broer. "jawel ik eet het later op". Maar ik wil dat je nu een stukje proeft. "Nee ik wil niet nu", zei Alyssa zenuwachtig. Haar boer zag het en kreeg medelijden met haar. "Kom ik wil je wat laten zien", zei hij. Ze liepen naar zijn kamer en hij startte de computer op. Hij liet een plaatje zien van een meisje met anorexia. Ze was net een skelet. "Als jij doorgaat met afvallen, zul jij later ook zo worden,"Alyssa kon er niet meer tegen en ze barste in huilen uit. Alles vertelde ze tegen haar broer.Over de pro ana site, het overgeven, flauwvallen en chaos in haar hoofd.
Haar broer schrok heel erg. Samen gingen ze alles aan hun ouders vertellen. Ze maakten een afspraak bij de dokter en hij verwees haar door naar een kliniek. Verschrikkelijk vond ze het daar. Ze proppen je alleen maar vol met eten om je te laten aankomen. Maar ze had wel veel meer energie.

Eten is nu nog steeds moeilijk voor me. Maar ik moet wel eten. Ik bezoek geen pro ana sites meer en ik ben mijn broer voor altijd dankbaar.